Dag 6: Orang oetans spotten, broodjeaapverhaal of pure pech?

De dag waarop we de kans hadden Orang oetans in het 'beschermde wild' te aanschouwen werd een dag van net niet. Maleisië is bezig met de aanleg van een snelweg die Kuching moet gaan verbinden met het achterland richting Brunei in het noorden en het oosten. Zeker geen overbodige luxe want de reis van vandaag had af en toe meer weg van een safaritocht over keien dan van een busrit over normaal toegankelijke wegen. Hulde aan de buschauffeur die zijn bus en ons tussen alle hobbels, gaten en wegverleggingen door leidde. De nieuwe weg is over ruim 150 km in aanleg en zou klaar moeten zijn in 21/22, of dat 2021/2022 of 2121/2122 moet worden werd ons niet duidelijk.

Maar goed, al dat wegonderhoud betekende ook oponthoud en dat leidde ertoe dat de eersten van ons gezelschap nog net anderhalve Orang oetan de bomen in zagen schieten en dat de rest het moest doen met de sterke verhalen. Beetje jammer wel, had toch 1 van de hoogtepunten van de reis kunnen zijn.

Nadat iedereen toch wat teleurgesteld in de bus teruggekeerd was werd de reis voortgezet richting het schiereiland Batang Ai. Onderweg werd nog een Chinese markt bezocht (Mieke kocht heerlijke zoete banaantjes) en uiteraard geluncht waarna bijna iedereen heerlijk wegdommelde in de voorthobbelende en- bobbelende bus.
Tegen 17u kwamen we na 290 reiskilometers aan bij de boot die ons naar Batang Ai zou brengen. Het was even proppen, zelfs de buschauffeur ging mee maar na een kleine 25 minuten waren we bij het resort. Hier was het nog een behoorlijk eind sjouwen naar de kamers die zich in longhouse-achtige gebouwen bevonden. Maar daarna was er de beloning van een dip in the pool of een rustmomentje op bed. 

De avondmaaltijd werd met de hele groep gezamenlijk genoten, het was wel lang wachten op eten en rekeningen maar ach, er viel verder toch niets te doen dus alle tijd om weer eens verder kennis te maken met andere reisgenoten.